زید نساج گوید: من روز جمعه به زیارت امام زین العابدین (ع)رفته بودم در انجا مردی را که از همسایگان ما بود ملاقات کردم . در حالی که مشغول غسل کردن بود ،پشت او زخمی به اندازه یک وجب که خون و چرک از آن جاری بود نمایان شد .حالت تنفر به من دست داد . او متوجه حضور من شد خجالت کشید سپس پرسید تو زید نساج نیستی ؟ گفتم چرا گفت بیا من را کمک کن تا غسل جمعه کنم  گفتم به خدا سوگند تو را کمک نمیکنم ، مگر اینکه مرا از چگنگی این زخم که در پشت توست اگاه کنی گفت مرا کمک کن تا هنگامی که غسلم به پایان رسد تو را خبر می دهم به شرطی که تا من زنده هستم به کسی خبر ندهی او را کمک کردم تا غسل خود را تمام کرد و لباسهای خود را پوشید و در آفتاب نشست سپش گفت ما ده نفر بودیم همدست و همدستان در امور باطله به هرکار ناپسندی دست می زدیم هرشب در منزل یک نفر جمع میشدیم و صاحب منزل برای ما طعام و شراب کهنه چندان که مارا کفایت می کرد فراهم میکرد چون شب نهم در خانه یک نفر جمع شدیم پس از صرف طعم و شراب متفرق شدیم و هرکس به خانه خود رفت من نیز به منزل خود برگشتم و خوابیدم ناگاه همسرم مرا بیدار کرد و گفت مگر نمی دانی فردا شب نوبت توست و در خانه ما هیچ چیز یافتنمی شود من سر از جامعه خواب برداشته و مستی سرم بیرون رفت متحیر ماندم چه وسیله ای فراهم کنم تا پولی بدست اورم که نزد رفقا خجل نشوم همسرم گفت امشب شب جمعست و حرم علی بن ابی طالب (ع) ار زوار خالی نیست مردم از دور و نزدیک به زیارت او می روند رخیز و برو بر سر راه انان کمین کن شاید طعمه ای بدست بیاوری و ان را بفروشی تا پیش دوستانت شرمنده نباشی من برخواستم و شمشیر و سپر خود را برگرفتم و در خندق کوفه کمین کردم شبی تاریک و ظلمانی بود ابر اسمان را پوشانده بود گاهی نیز رعد و برق ظاهر می شد ناگاه در میان روشانی رعد و برق دیدم که زنی جوانی همراه پیر زنی می اید چون به من نزدیک شدند به همراه ان عجوزه دخترکی دیدم در نهایت حسن و جمال با خود گفتم عجب صیدی به دام من افتاده است فریاد زدم زیور الات خود را در اوردی تا جان سالم به در برید ...........

این داستان (روایت ) ادامه دارد ....

منبع : محمد باقر مجلسی ،همان ،ج 42،ص 37-334

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: